ا
اینجا تنها آغاز است...
می رویم!
اما نه...
می برندمان...
و چه قدر خوب است که می برندمان...
دستهایمان را گرفته اند...
تنها نمانده ایم...
اما به فدای آن کسی که تنها ماند در سرزمین کربلا...
این عکس مربوط میشه به دفترچه ای که سال 92 برای زیارت اربعین بهمون دادن...
دفترچه ای که وقتی ثبت نام کردم و گرفتمش کلی ذوووووق کردم...
کربلا... اونم پیاده روی...تازه اگه به صورت اردویی هم باشه که دیگه چه شود....
هعععععیییی...
کلی برای رفتن به این سفر التماس خانوادمو کردم تا راضی شدن، چون خودشون نبودن خب طبیعیه که نگران باشن ولی در عین ناباوری من راضی شدن!
آقا طلبید...
ولی صد حیف آدم وقتی میره اونجا انگار خوابه، یا فکر میکنه دوباره به این زودی قسمتش میشه...
الان وقتی تلویزیون پیاده روی رو نشون میده اصلا حاله خودمو نمیفهمم...
میگن واسه ی خانوما پیاده روی سخته و...درست میگن اما به نظرم تجربش حداقل واسه ی یه بار لااااازمه
کربلا نصیبتون
التماس دعا
مجتبی مطوری