اگر دل زن در گرو عشق و محبت شوهر باشد،هیچ عاملی و سببی نمی تواندزن را از مسیر عفت و پاکی خارج سازد.
بسیاری از اختلاف ها و ناسازگاری های زنان و فرزندان از همین نقطه آغاز می شود که مردان نسبت به زن و فرزندان خود محبت لازم را نشان نمی دهند.
مرد باید در خانه به این امر مهم توجه و عنایت خاص مبذول دارد، از هر طریق ممکن به همسر خود محبت ورزد و اعتماد او را جلب کند، به طوری که زن، همسر خود را دلسوز و مهربان و فداکار بیابد.
این امر برای تثبیت خانواده بسیار مؤثر است. در حدیثی از امام صادق علیه السلام می خوانیم:
مِن اَخلاقِ الاَنبیاءِ حُبُّ النِّساءِ
محبت ورزیدن به همسران از جمله اوصاف و اخلاق پیامبران است. و در حدیث دیگری می فرماید:
« هر کس محبتش به همسر خود بیشتر باشد، ایمانش به خدا بیشتر است.»
ائمه بزرگوار ما با این توصیه های آموزنده می خواهند کانون خانه را به محل امن و آسایش و نظام خانوادگی را استحکام بخشند. چون استمرار نظام های بزگ اجتماعی در روی زمین از خانواده ها نشأت گرفته و اضمحلال و فساد و تباهی نظام خانوادگی باعث فساد و از بین رفتن اجتماعات بزرگ بشری است.
و اگر زن، بی بند و بار نباشد، کمتر مردی به خود جرأت می دهد که حتی در نگاه خود خیانت نماید.
زن، ناموس خانواده و جامعه است. شرافت و عزت و سربلندی خانواده و جامعه به پاکی و عفت و عصمت ناموسش بستگی دارد.